چه نوع سیستم فایلی باید برای فلش دیسک انتخاب شود؟

انتقال فایل‌های ویدئویی و صوتی از یک پلتفرم به پلتفرم دیگر گاهی اوقات می‌تواند دشوار باشد. از کجا یک کاربر باید بداند که فایل‌هایی که بین پلتفرم‌هایی مختلف انتقال می‌دهد قابلیت خوانده شدن توسط پلتفرم مقصد وجود دارد؟
ما در این مقاله قصد داریم به شرح کاملی از سیستم فایل‌های مختلف اشاره کنیم که امروزه تحت پلتفرم‌های مشخصی قابلیت استفاده دارند. با ما همراه باشید.
سیستم‌های فایل از انواع مختلفی برخوردار هستند که در پلتفرم‌های مختلف, کاربران با آنها دست به گریبان می‌شوند. اما بیایید ببینیم این سیستم‌های فایل واقعاٌ چه چیزی هستند و چه پلتفرم‌هایی از چه سیستم‌های فایلی پشتیبانی می‌کنند.
اگر شما یک فلش دیسک را به صورت مشترک بین کامپیوترهای مختلف استفاده می‌کنید و نیازی به استفاده از فایل‌های حجیم ندارید, Fat32 را می‌توان به عنوان سیستم فایلتان انتخاب کنید. اما دقت داشته باشید در صورتی که فایلهای تکی شما بیشتر از 4 گیگا بایت باشند بهتر است قید این سیستم فایل را زده و به فکر استفاده از دیگری باشید. Fat32 به عنوان سیستم فایل پیش فرض در تمامی فلش دیسکها مورد استفاده قرار می‌گیرد، چرا که در هر جایی می‌توان از آن استفاده کرد.
در صورتی که واقعاٌ شما نیاز به استفاده از فایل‌های بزرگتر از 4 گیگابایت داشته باشید می‌توانید exFat را به عنوان سیستم فایلتان مورد استفاده قرار دهید. این سیستم فایل تحت پلتفرم‌های ویندوز, لینوکس و مک کارایی دارد. این سیستم فایل را می‌توان بهترین انتخاب برای افرادی دانست که قصد دارند از یک هارد مشخص تحت یک کامیپوتر استفاده کنند.
در حالتی که شما بخواهید فقط فایل‌های مورد نظرتان با هر حجمی را فقط تحت بستر سیستم عامل ویندوز مورد استفاده قرار دهید می‌توانید از سیستم فایل NTFS استفاده کنید. این سیستم فایل تقریباٌ هر جایی کار می‌کند به استثنای اینکه تحت مک فقط خواندنی است و روی برخی پخش کننده‌های فیلم و صوت کار نخواهد کرد.

درک مسائل و مشکلات مربوط به سیستم فایل:

از سیستم‌های فایل به عنوان روشی برای سازماندهی داده‌ها استفاده می‌شود. و معمولاٌ هر سیستم فایل مختص یک سیستم عامل خاص طراحی شده است. اساساٌ به این دلیل که فقط داده‌های دودویی قابلیت نوشته شدن و ذخیره تحت هارد دیسک‌ها را دارند سیستم فایلها نقش کلیدی در تفسیر و تجزیه تحلیل درهاردیسک‌ها برای خوانده شدن تحت سیستم عامل دارند. چون سیستم فایلها هستند که باعث تفسیر داده‌ها توط سیستم عامل می‌شوند در نتیجه یک سیستم عامل توانایی خواندن داده‌های یک هارددیسک بدون پشتیبانی از سیستم فایلهای مختلف را نخواهد داشت.
در حقیقت زمانی که شما تصمیم به فرمت یا به اصطلاح قالب بندی یک دیسک می‌گیرید دارید به پلتفرم مورد نظر اعلام می‌کنید که داده‌های موجود در آن می‌توانند توسط چه پلتفرمی خوانده و یا خوانده نشوند.
در حال حاضر سیستم فایلهای متعددی در سراسر دنیا تحت پلتفرم‌های مختلف طراحی و ساخته شده است. اغلب آنها برای سیستم عامل‌های ضعیف ساخته شده است. امروزه اغلب کاربران کامپیوتر چندین سیستم را در منزل خود برای اهداف مشخص مورد استفاده قرار می‌دهند. برخی برای اجرای سیستم عامل مک, برخی دیگر برای ویندوز و شاید حتی برخی برای اجرای لینوکس.
به همین علت داشتن یک دیسک قابل حمل برای چنین کاربرانی از نان شب هم واجب‌تر شده است. اما ماجرا به همین راحتی‌ها ختم به خیر نمی‌شود چرا که فراهم آوری یک دیسک قابل حمل که داده‌های موجود در آن توسط این سیستم عامل‌های قابلیت خواندن و نوشتن داشته باشد به راحتی امکان پذیر نبوده و مشکلات خاص خودش را دارد. در ادامه قصد داریم به این مسئله و همچنین محدویدت‌های موجود در میزان اندازه فایل‌های در هر سیستم فایل اشاره کنیم. با ما همراه باشید.

مسئله‌ی اول: قابلیت حمل

همانطور که شاید خیلی از شما کاربران هم بدانید سه نوع از پرکاربردترین و معروف‌ترین سیستم‌های فایل NTFS تحت بستر ویندوز, HFS+ تحت بستر سیستم عامل مک و Fat32 نیز به عنوان یک سیستم فایل قدیمیتر تحت ویندوز بین کاربران مورد استفاده قرار می‌گیرد.شاید با خود فکر کنید که هر سیستم عامل پیشرفته‌ای قادر است سیستم فایل دیگری را به صورت ذاتی پشتیبانی کند. اما باید اقرار کنیم که در اشتباهید. به عنوان مثال می‌توان به سیستم عامل مک اشاره کرد که قادر به ذخیره داده‌ها تحت یک هارددیسک با فرمت NTFS نخواهد بود. حتی ویندوز7 هم که امروزه بیشترین استفاده را میان کاربران دارد قادر به تشخیص هارددیسک‌ها با فرمت HFS+ نبوده و نهایتاٌ از داده‌های این دیسک صرف نظر کرده و یا به عنوان یک دیسک فرمت بندی نشده رفتار خواهد کرد.
برخی توزیعات لینوکس مانند اوبونتو خود را برای چنین مواقعی آماده کرده‌اند. به این صورت که انتقال فایل از یک سیستم فایل به دیگری یکی از امکانات معمولی آنها است. اکثر توزیعات لینوکس به صورت خودکار از فرمت‌های NTFS و یا HFS+ پشتیبانی کرده و یا با دانلود یک بسته نرم افزاری برای پشتیبانی از چنین سیستم فایلهایی می‌توان به این قابلیت‌ها دسترسی پیدا کرد.
اگر اهل کنسول‌های بازی باشید حتماٌ می‌دانید که این کنسولها مخصوصاٌ Xbox 360و Playstation 3 نیز دارای محدودیت‌های در این زمینه هستند. این کنسول‌ها فقط توانایی خواندن داده‌ها از فلش دیسکها را دارند. برای درک بهتر از اینکه چه نوع سیستم فایلی برای پلتفرم شما مناسب بوده میتوانید نگاهی به نمودار زیر داشته باشید.
دقت داشته باشید که این موارد از ویژگی‌های بومی سیستم عامل برای خواندن و نوشتن تحت سیستم‌فایلشان است.سیستم عامل مک و ویندوز هر دو دارای بسته‌های نرم افزاری‌ای هستند که کاربران می‌توانند با با دانلود آنها فرمت‌های پشتیبانی نشده را بخوانند.
همانطور که پیشتر ذکر شد Fat32 مدت‌هاست بین دستگاه‌ها و سیستم‌عامل‌های مختلفی به صورت بومی مورد پشتیبانی قرار گرفته است. همین باعث شده کاربرانی که با پلتفرم‌های مختلف کار می‌کنند از این سیستم فایل استفاده کنند. اما مشکل اصلی این سیستم فایل مربوط به محدودیت‌هایی است که در اندازه فایلهای تکی و درایوها با آن مواجه هستیم. بنابراین اگر میزان فایلها و درایوهایی که قصد دارید انتقال دهید حجیم باشد انتخاب این سیستم فایل, امری نادرست است. اجازه دهید موضوع را بیشتر بررسی کنیم.با ما همراه باشید.

مسئله‌ی دوم: محدودیت‌ها در بسیاری نقاط از جمله اندازه‌‌ی فایلها

سیستم فایل Fat32 سالها پیش مبتنی بر معماری سیستم فایلهای قدیمیتر Fat برای کامیپوترهای قدیمی که تحت سیستم عامل متنی داس اجرا می‌شدند توسعه یافته است. ساخت حافظه‌ها با ظرفیت‌های حجیم امروزی در آن زمان فقط در حد تئوریات بود. بنابراین شاید تقضای حافظه‌ی بیشتر در آن زمان برای مهندسین امری مضحک به نظر می‌آمد. به هر حال با وجود حافظه‌های حجیم امروزی خیلی کاربران را در انتخاب آنها مردد کرده است.
اکثر سیستم فایلهای پیشرفته امروزی دارای محدودیت‌هایی هستند که با توجه به پیشرفت فناوری در نظر خیلی افراد این قضیه مضحک است.
در نمودار زیر می‌توانید به محدودیت‌های موجود در بخش تخصیص اندازه در هنگام ایجاد درایو در هارددیسک و همچنین محدودیت در زمینه‌ی حداکثر اندازه‌ی فایلهای تکی پی برد.
همانطور که ملاحظه می‌کنید در زمینه‌ی ساخت درایو با سیستم فایل FAT32 تقریباٌ هیچ محدودیتی حداقل برای کاربران خانگی دیده نمی‌شود, چرا که حجم 8 ترابایت فضای کمی به شمار نمی‌رود.

فرمت یا قالب بندی درایوها:

برای فرمت کردن درایوها تحت سیستم عامل ویندوز روش‌های مختلفی وجود دارد. یکی از این روشها برای ساخت درایوهایی با حجم بالا تحت سیستم فایل Fat32 استفاده از نرم افزار Fat32format or GUIformat (Windows): می‌باشد.
از دیگر ابزارها تحت سیستم عاملهای دیگر می‌توان به Disk Utility (Mac): که اساس کار خود را رابط کاربری آسان و متعامل با کاربران قرار داده, اشاره کرد. در سیستم عامل مک سیستم فایل Fat32 به عنوان فرمت Dos شناخته می‌شود. ناگففته نماند برای مدیریت سیستم فایل NTFS تحت سیستم عامل لینوس هم می‌توانید از ابزار GParted (Linux and LiveCD): استفاده کنید.

NTFS یا exFAT:

در حال حاضر فرمت exFAT روی ویندوز,لینوکسو و OS X کار کرده و از فایلهایی با اندازه‌ی بزرگ نیز پشتیبانی می‌کند. در مورد NTFS هم می‌توان گفت که روی ویندوز کار کرده, تحت OS X قابل خواندن بوده و تحت لینوکس نیز پشتیبانی می‌شود.
در حال حاضر دو راه برای فرمت کردن تحت NTFS و exFAT پیش روی دارید:
در ویندوز 7 وارد از طریق کنترل پنل وارد Computer Management شده و از سمت چپ رابط کاربری گزینه‌ی Disk Mnagement را برگزینید. سپس می‌توانید با راست کلیک روی درایو دلخواه, فرمتهای مورد نظر exFAT و یا NTFS را برای قالب بندی برگزینید. روش سریعتر از این نیز استفاده از رابط کاربری My Computer برای دسترسی به درایو مورد نظر و راست کلیک روی آن است تا به عملیات فرمت دسترسی پیدا کنید.

HFS++:

شما احتمالاٌ نیاز به استفاده از این فرمت نخواهید داشت مگر این کارهای زیادی را با مک انجام می‌دهید. برای این منظور نیز می توانید از نرم افزار داخلی Disk Utilityای که داخل خود سیستم عامل گنجانده شده استفاده کنید. برای این منظور کافی است گزینه‌ی “Mac OS Extended” را با یا بدون Journaling انتخاب کنید.

EXT2, EXT3, EXT4:

در مورد لینوکس هم می‌توان گفت که علاوه بر پشتیبانی بومی از سیستم فایل FAT32 با دانلود بسته‌های نرم افزاری میتوان از سیستم فایلهای NTFS و HFS+ استفاده کرد. در نهایت هم با استفاده از نرم افزاری Gparted که پیشتر معرفی کردیم می‌توانید به ایجاد و مدیریت پارتیشن‌ها در این سیستم عامل بپردازید.